گادفری چشایر منتقد آمریکایی: مهرجویی هرگز در خارج از ایران به حق خود نرسید
تاریخ انتشار: ۱ آبان ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۴۵۲۱۱
«گادفری چشایر» منتقد آمریکایی که آشنایی کاملی با سینمای ایران دارد، در مطلبی به توصیف سینمای داریوش مهرجویی پرداخت.
به گزارش ایسنا، در بخش هایی از این مطب که در وبسایت «راجر ایبرت» منتشر شده، آمده است: با شنیدن خبر تکان دهنده مبنی بر اینکه داریوش مهرجویی، فیلمساز ایرانی و همسرش در خانه خود در خارج از تهران با ضربات چاقو کشته شدند، ذهنم به خاطرات متوالی از استاد و کارهایش برگشت.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وقتی در اواخر دهه ۹۰ شروع به رفتن به ایران کردم، مهرجویی، عباس کیارستمی و محسن مخملباف کارگردانانی بودند که بیشترین زمان را با آنها گذراندم و شخصاً با آنها آشنا شدم. هر سه نفر خوش مشرب، مهربان و مهمان نوار بودند، اما مهرجویی از جهاتی سادهترین فرد برای تعامل بود، زیرا انگلیسیاش بی نقص بود. متوجه شدم که او در موضوعات بیشماری به طور گسترده مطالعه میکند، بنابراین ما علاوه بر سینما درباره چیزهای زیادی صحبت کردیم. به دوستان گفتم که مهرجویی با موهای تیره ژولیده و عینک آفتابیاش، مرا یاد «لو رید» موسیقیدان و ترانه نویس معروف آمریکایی می اندازد.
«دزدان دوچرخه» ساخته «دسیکا» فیلمی بود که علاقه او را در جوانی به سینما برانگیخت. او در ۱۹ سالگی برای تحصیل در رشته سینما در دانشگاه کالیفرنیا ثبت نام کرد اما به سرعت ناامید شد. در حالی که او میخواست درباره «آنتونیونی» و «گدار» بیاموزد، می گفت که استادانش از آن دسته افرادی بودند که خودشان نتوانستند در هالیوود حضور داشته باشند، اما فضای گندیده هالیوود را وارد کلاس کردند و آن را به ما تحمیل می کردند. او که منزجر شده بود، رشته خود را به فلسفه تغییر داد.
او در بازگشت به ایران، اولین فیلم بلند خود را ساخت، یک فیلم بلند که در گیشه موفق نشد اما به دلیل پیچیدگی فنی اش مورد توجه قرار گرفت. چند سال پیش با محمود کلاری فیلمبردار بزرگ که با همه سینماگران مولف بزرگ ایرانی کار کرده است، مصاحبه کردم. او به من گفت که مهرجویی فردی است که با «زبان سینما» آشنایی کامل دارد، به طوری که به کوچکترین جزئیات در یک تولید توجه کرده است. این مهارت را میتوانید در فیلم «گاو» ببینید، فیلمی که در سال ۱۹۶۹ به نظر میرسد (همراه با «قیصر» مسعود کیمیایی) آغازگر دههی فراخلاقیت موسوم به موج نوی ایرانی (۷۹-۱۹۶۹) است.
مهرجویی نیز مانند «اینگمار برگمان» یک گروه از بازیگران ثابت داشت که بارها با آن کار می کرد. با عزتالله انتظامی در فیلم «گاو» شروع کرد. کلاری چیزی به من گفت که قبلاً به آن فکر نکرده بودم. او گفت مهرجویی بازیگری را انتخاب میکرد که با شخصیتی که قرار بود بازی کند احساس قرابت کند و پس از آن، بازیگر جنبههایی از آن شخصیت را به فیلمها و نقشهای دیگر میبرد. این روند با فیلم بعدی مهرجویی، «آقای هالو» (۱۹۷۰) ادامه پیدا کرد، فیلم موفقی که علی نصیریان بازیگر نقش اول را به یک ستاره تبدیل کرد. پس از انقلاب،«هامون» مهرجویی یکی از بزرگترین و پرمخاطبترین فیلمهای او بود، خسرو شکیبایی بازیگر نقش اول را بازی کرد که به گفته ناظران در آن فیلم از کارگردان تقلید کرد.
پس از «هامون»، او تمرکز خود را تغییر داد. در دهه ۹۰، او پنج فیلم درباره زنان ساخت، آثاری که استعدادهای زنانه قابل توجهی را به نمایش گذاشت.
«سارا» (۱۹۹۳) و «پری» (۱۹۹۵) به محبوبیت یکی از بزرگترین بازیگران زن جوان ایران، نیکی کریمی کمک کرد. «لیلا» (۱۹۹۷)، درامی درباره عروس جوانی که توسط خانواده شوهرش تحت فشار قرار میگیرد تا همسرش زن دوم بگیرد، اولین فیلم مهم بازیگر آینده داری به نام لیلا حاتمی را رقم زد. «لیلا» از جمله فیلم های نادر مهرجویی بود که در ایالات متحده اکران شد. در نهایت، «درخت گلابی» (۱۹۹۸) درباره نویسندهای که دوران جوانیاش را در تهران به یاد میآورد، ساخته شد و اولین فیلمی بود که گلشیفته فراهانی ستاره آینده سینما را که در آن زمان ۱۵ ساله بود را معرفی کرد.
فیلمسازی مهرجویی پس از «درخت گلابی» تا قرن حاضر ادامه یافت، اما من وقایع نگاری خود را در اینجا به پایان میبرم. من معتقدم او یکی از هنرمندان بزرگ سینماست و هرگز در خارج از ایران به حق خود نرسیده است. من از خوانندگان میخواهم که هر کجا که ممکن است به دنبال آثار او باشند.
داریوش مهرجویی و همسرش ۲۲ مهر ماه در منزل شخصیشان در کرج به قتل رسیدند.
کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: چند نکته درباره مراسم بدرقه و خاکسپاری داریوش مهرجویی و وحیده محمدی فر مرضیه برومند برای سخنانش در مراسم مهرجویی بیانیه داد بهروز افخمی : بیسوادها درباره خنده من حرف مفت میزنند تشکیک اهالی سینما به ادعای دعوای بهروز افخمی با محسن مخلباف در حمایت از مهرجوییمنبع: عصر ایران
کلیدواژه: مهرجویی گادفری چشایر منتقد آمریکایی داریوش مهرجویی
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۴۵۲۱۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کدام فیلمهای سینما به جامعه کارگری ادای دین کردند؟
به گزارش گروه فرهنگ و هنر ایسکانیوز، فیلمهای سینمایی با محوریت کار و کارگر که در طبقهبندی ژانر اجتماعی قرار میگیرد، همواره با اقبال مخاطب مواجه بوده است، فیلمهایی که افزونبر تصویر کردن دغدغه و روزگار پر محنت این قشر تلاشگر، در دل قابهای سخنگوی خود روایتگر آسیبهای اجتماعی نیز بودهاند.
گرچه سینمای کارگری در ایران بهدنبال سینمای نئورئالیسم ایتالیا پیش از وقوع انقلاب اسلامی کلید خورد، اما دیری نپایید که با گذشت سالهای نه چندان طولانی از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی، سینمای کارگری رنگ بیشتری به خود گرفت؛ سینمایی که گذشته از سهراب شهیدثالث و کامران شیردل تا پیش از نیمه دوم دهه ۵۰، خسرو سینایی، عباس کیارستمی، رخشان بنیاعتماد، کیانوش عیاری، ابوالفضل جلیلی، اصغر فرهادی و سعید روستایی را در دایره مهمترین فیلمسازان خود از بعد از وقوع انقلاب میبیند.
در کنار فیلمهایی چون «نگهبان شب» و «جنگ جهانی سوم» از رضا میرکریمی و هومن سیدی که مهمترین نمایندههای آثار کارگری اخیر سینمای ایران شمرده میشوند، از «بهآهستگی» مازیار میری، «چهارشنبه ۱۹ اردیبهشت» وحید جلیلوند، «خداحافظی طولانی» فرزاد موتمن، «شیفت شب» نیکی کریمی، «پنج ستاره» مهشید افشارزاده و «ساعت ۵ عصر» مهران مدیری میتوان از دیگر آثار عرصه یادشده یاد کرد.
همچنین مجید مجیدی با «آواز گنجشکها»، علی رفیعی با «آقا یوسف»، بهرام توکلی با «اینجا بدون من»،جمشید محمودی با «چند متر مکعب عشق»، احمدرضا معتمدی به واسطه «آلزایمر» و منوچهر هادی بهواسطه «کارگر ساده نیازمندیم»، از جمله دیگر کارگردانانی هستند که با ساخت فیلمهای یادشده در تولید آثار سینمای کارگری دستی بر آتش داشتهاند.
البته پیداست که در برخی از آنها نظیر «جدایی نادر از سیمین»، نقش کار و کارگر، محوری و موضوع اصلی نیست اما به نوبه خود بر آن بودند تا ادای دینی به این صنف آسیبپذیر جامعه داشته باشند.
به هر روی سینمای ایران به واسطه دغدغه و ذوق سینماگرانش همواره بر آن بوده تا در کنار سایر متعلقات آثار اجتماعی، موضوعات کار و کارگری را نیز به کانونی از تصاویر قصهگو بدل کند. که در این زمینه گامهای خوبی نیز برداشته است.
انتهای پیام/
کیانوش رضایی کد خبر: 1229134 برچسبها کارگران اخبار سینما